Andre Oshea denkt ‘We geven elkaar niet het beste van onszelf’ in Web3

In een omgeving die te vaak wordt bevolkt door grote ego’s, kliekjes en reactionair drama, is Andre Oshea een broodnodige dosis nederigheid en bedachtzaamheid in de Web3-wereld. De 3D-artiest, animator en muzikant heeft naam gemaakt in het ecosysteem door NFT-drop-partnerschappen met de Academy Awards, Netflix en de Grammy’s. Maar voordat hij een weg baande in de crypto-kunstwereld, verdiende Oshea de kost door voor klanten te werken met bedrijven en figuren als Snapchat, John Legend, Adult Swim, ModeTidal en meer.

Oshea’s stijl bevat duidelijke echo’s van zijn persoonlijkheid; zijn werken zijn vaak levendig maar nooit aanmatigend, en doordrenkt met contrasten van licht en kleur die gepaard gaan met een bedrieglijk evenwichtige energie. Vaak uitgerust met een soort retrofuturisme, is Oshea’s werk tegelijk een balsem voor de ziel en een stimulans voor de geest – geen gemakkelijke toon om aan te slaan.

De kunstenaar heeft ook een geest om terug te geven aan de gemeenschap. Vorig jaar werkte Oshea samen met de crypto-artiest en muzikant Heno om een ​​111-delige NFT-collectie uit te brengen die 50 procent van de opbrengst schonk aan het Restorative Justice Initiative, een organisatie die vecht tegen de trend van massale opsluiting in de Verenigde Staten.

Oshea heeft zojuist Index Grids uitgebracht, een abstracte NFT-verzameling van gepixelde rasters waarvan het uiterlijk in vier fasen evolueert terwijl ze tussen portefeuilles bewegen. dynamiek.

We spraken met de Christie’s-verkopende artiest in zijn huis in Atlanta om te praten over Index Grids, de inzichten die hij heeft verkregen uit een NFT-kunstmarkt die in verval is, en de rol en controverses van kunstmatige intelligentie in de creatieve sfeer.

nft nu: Gefeliciteerd met de uitverkoop van Index Grids; het lijkt erop dat verzamelaars al aan het spelen zijn met het interactieve element van de collectie. Hoe was het om dit project tot nu toe te zien evolueren, en is het anders of vergelijkbaar met wat je had verwacht toen je het maakte?

Osche: Het is anders dan ik had verwacht, en dat komt omdat ik het gevoel heb dat het mijn verwachtingen heeft overtroffen. De algemene energie rond de druppel [and] de interactiviteit ervan is allemaal heel cool voor mij om te zien. Ik heb nog nooit een drop gedaan die zo dynamisch is geweest. Alleen al om te zien hoe dat een community activeert, was echt gaaf. [A collector] stuurde me zijn indexraster om hem terug te sturen [to see it change].

Dat was een cool gebaar. Het is een voortdurende samenwerking tussen kunstenaars en verzamelaars, maar ook beseffen dat dit een samenwerking kan zijn tussen verzamelaar en verzamelaar. Ik hoopte dat mensen het op secundair zouden zetten of zoiets. Maar mensen zetten het over naar hun branderportefeuilles en terug en vragen Discord-servers of ze het moeten overdragen of niet.

nft nu: dit is je eerste puur abstracte NFT-release in tegenstelling tot het meer representatieve of op figuren gebaseerde werk dat je doet. Hoe kwam je op het verlangen om iets meer conceptueels te doen?

Osche: Het begon met een beetje persoonlijke reflectie, nadenken over het soort kunstwerk dat ik persoonlijk waardeer en beseffen dat de kunst waar ik van hou niet altijd dezelfde kunst is die ik uitbreng. Niet dat ik niet van mijn eigen kunstwerken houd, dat doe ik wel. Maar toen ik mijn geschiedenis als kunstenaar onderzocht, werd ik een carrièrekunstenaar via freelance werk, en in veel opzichten moet je tastbare kunstwerken maken voor freelance.

Dat zorgde ervoor dat veel van mijn werk tastbaar werd; de onderwerpen zijn herkenbaar. Maar op de achtergrond werk ik meestal aan heel conceptueel en abstract werk. Ik denk dat het een zeer opzettelijke verschuiving is geworden om meer te leunen op deze conceptuele ideeën die we hebben en die we bedenken tijdens momenten van reflectie. Met name bij Index Grids zat de reflectie in de relatie tussen de kunst, de kunstenaar en de kunstmarkt.

Iedereen is nu wat meer op de hoogte en gevoeliger voor de eb en vloed van de markt. Dat was gewoon iets waarvan ik vond dat het belangrijk was om commentaar op te geven. Veel artiesten voelen deze relatie instinctief aan en hebben er negatieve gevoelens tegenover. Maar ik denk dat dat een gebrekkig perspectief is, omdat het maar één kant van de zaak is. De andere kant is dat de kunstmarkt je de mogelijkheid kan bieden om van je kunst te leven. En de kunstmarkt heeft kunst nodig om te overleven. En ik denk dat er een heel coole mogelijkheid is om tussen die momenten door samen te werken.

nft now: Heb je het gevoel dat er tegenwoordig een beetje te veel cynisme is over NFT’s voor beeldende kunst? Het is veelzeggend dat je een zeer conceptueel project hebt uitgebracht in een tijd waarin de toestand van de NFT-markt het moeilijk heeft.

Osche: Dit is moeilijk omdat ik denk dat de relatie in de kern hetzelfde is gebleven. Maar het gaat door een moeilijke periode, toch? En in welke relatie dan ook, wanneer mensen moeilijke tijden doormaken, zijn ze meestal niet de beste versie van zichzelf. Ik denk dat dat is wat we krijgen van de artiest en de kunstmarkt – ik denk niet dat we ons beste zelf aan elkaar geven.

Kunstenaars voelen zich gekleineerd door de markt omdat de markt in verval is, en de markt zal het moeilijk krijgen als kunstenaars aarzelen om kunst uit te brengen. Ik heb eerlijk gezegd zin [Index Cards] kwam op een heel organisch moment tot een hoogtepunt. Alles heeft een manier om uit te lijnen zoals het hoort. Ik heb het gevoel dat de timing heel goddelijk is geweest.

nft now: als de oplossing voor kunstenaars is om te blijven creëren en zich niet te laten meeslepen door moeilijke marktomstandigheden, wat is dan de oplossing voor verzamelaars? Welke verantwoordelijkheid hebben verzamelaars in dergelijke situaties?

Osche: Ik zou zeggen blijf kunst verzamelen. Nu begrijp ik wel dat het moeilijker is, er is minder besteedbaar inkomen om kunst te verzamelen, maar ik denk dat dat ook komt in de vorm van ondersteuning op verschillende manieren. Voor mij is de andere waarde die ik van mijn verzamelaarsbasis zou willen, dat ze het project verdedigen, dat ze erover praten en er memes over maken.

Ik heb het idee over de secundaire markt dat je stukken moet prijzen om te verkopen, anders doen ze dat niet en ziet het project er uiteindelijk niet zo succesvol uit. Verzamelaars moeten dus ook goede partners zijn en het werk niet te duur maken. En wees misschien niet bang om een ​​stuk los te laten, want dat is wat deze markt drijft.

Ik wil niet [encourage] snelle salto’s, maar er is een mogelijkheid voor jou om een ​​vrijer stromende relatie met je kunst te hebben. Je hoeft een stuk niet noodzakelijkerwijs 20 jaar in bezit te hebben om zijn waarde te behouden.

Andre O’Shea maakt kunst voor mensen die aan de realiteit willen ontsnappen en aan de toekomst willen bouwen pic.twitter.com/P8vGvjzAe5

—andreoshea.eth | AI-animator (@andreoshea) 9 maart 2021

nft now: AI-kunsttools zijn de afgelopen maanden enorm toegenomen, en in sommige opzichten vertegenwoordig je wat misschien, althans voorlopig, een soort zeldzaam ras is. Veel bestaande kunstenaars verwerpen de tools ronduit door een ethische hoge grond te claimen, terwijl mensen die nog nooit iets hebben gemaakt, massaal naar hen toe komen. Je hebt ze echter volledig omarmd. Hoe zag die overgang er van jouw kant als creatieveling uit?

Osche: Ik ben erg enthousiast over AI. Sinds vorige zomer, toen Midjourney begon uit te rollen. Voor mij was het een zeer vergelijkbare overgang die ik doormaakte toen ik 3D ontdekte. De ideeën die ik eerder had, voelden nu allemaal grenzeloos. Je wordt in twee richtingen getrokken. Ten eerste voel je dit gevoel van grenzeloosheid en voel je je zo opgewonden over het werk dat je zou kunnen maken.

Aan de andere kant was ik zenuwachtig dat mensen zouden zeggen: ‘Wacht, waarom gebruik je AI? Je kunstwerk is te goed voor jou om AI te gebruiken’, of ‘Je bent een te grote artiest om AI-tools te gebruiken’. Ik probeer gewoon dit grenzeloze gevoel te verkennen. Ik probeer de diepten van mijn verbeelding te verkennen. Ik probeer het collectieve bewustzijn van de mensheid aan te boren.

Zodra u begint te gebruiken [these tools], realiseer je je dat er echte vaardigheid voor nodig is, op dezelfde manier als tekenen, schilderen of 3D-animatie. En je realiseert je dat het op zichzelf al artistieke waarde heeft, en dan kun je niet meer boos zijn. En dus besloot ik er all-in voor te gaan, en de resultaten waren verbluffend.

Ik denk dat de toegevoegde waarde van AI is dat dit het collectieve bewustzijn van de mensheid is. Het is een manier om daar gebruik van te maken op een manier die we nog nooit eerder hebben kunnen doen. Ik denk dat internet een collectief bewustzijn vertegenwoordigt omdat we ieders gedachten kunnen zien. Maar met AI genereer je in theorie van van iedereen gedachten, toch? AI-modellen zijn opgebouwd uit beelden van over de hele wereld. Als 75 procent van de foto’s van honden golden retrievers zijn, associeert het collectieve bewustzijn golden retrievers met ‘hond’.

Nu doet hij dat niet altijd. Maar ik denk dat het een kijkje geeft in wat de mensheid in de loop van de geschiedenis heeft gedocumenteerd. Dat vind ik echt curieus. Dat is de eerste laag van de toegevoegde waarde voor mij. De tweede laag was: ‘Hoe transcribeert dit collectieve bewustzijn ongrijpbare concepten?’ Hoe breken we deze concepten af?

nu: hoe beginnen deze AI-tools in je artistieke proces door te sijpelen? Hoe integreer je ze in wat je doet en wat je in de toekomst wilt doen?

Osche: Ze zijn bijna als een laag speciale effecten. Wanneer ik maak, zoals AI-animaties, maak ik meestal een laag één, basislijn 3D-animatie, en dan is de AI-animatie laag twee. En ik laat AI enige controle hebben; Ik geef het gewoon wat ruwe parameters.

Wanneer het afbeeldingen begint uit te spugen, itereer ik daar bovenop. En dan, als het nodig is, moet ik misschien teruggaan en de originele 3D-animatie bewerken. Ik gebruik het als aanvulling op de originele animatie voor dingen waarvan ik niet weet hoe ik ze moet maken of waar ik geen tijd voor heb.

nft nu: als je kijkt naar reacties onder AI-kunstposts op Instagram of Twitter, zie je vaak mensen die enthousiast hun liefde voor een werk uiten, maar dan dat enthousiasme teruglopen nadat ze hebben geleerd dat het is gemaakt met behulp van AI, bijna proberend een werk te maken moeite doen om iets niet leuk te vinden waar ze duidelijk van genieten. Wat is volgens jou de kern van die dynamiek?

Osche: Als ik dat zie gebeuren, denk ik dat dat iemand is die probeert de tijd en moeite te behouden die ze steken in het leren van hun vak. En ik sta sympathiek tegenover de mensen die het gevoel hebben dat ze tien jaar hebben geleerd om te aquarelleren en AI kan het in 10 minuten doen.

Het is een beetje onaangenaam om te zien dat al je inspanningen schijnbaar ondergewaardeerd worden omdat iemand anders het opnieuw kan creëren. Ik denk echter dat de reactie zal veranderen, omdat mensen zullen beseffen dat ze geen tien jaar hoeven te besteden aan het leren van hun vak. En als ze dat doen, is dat omdat ze er echt van houden.

Ik ben een 3D-animator; Ik ben geen schrijver. Ik ben geen romanschrijver. Ik ben geen scenarioschrijver. Het is niet in mijn stuurhuis. Ik waardeer echter dingen zoals films erg. Ik waardeer dingen als stripboeken enorm, alleen vanwege hun artistieke waarde. En ik heb misschien de motivatie om een ​​stripboek te maken, maar ik weet niet hoe ik stripboeken moet schrijven. Ik weet niet hoe ik karakterdialoog moet schrijven. Maar dat maakt mijn streven naar die droom niet minder geldig.

Ik denk dat als mensen eenmaal beseffen waar AI de kunst die ze een decennium aan hebben geleerd, kan gebruiken, al die waargenomen barrières zullen vallen omdat ze zullen gaan beseffen dat dit echt cool is. Dit is echt krachtig. Ik kan dingen doen die ik me nooit had kunnen voorstellen.